Sulmet mbi lëvizjen Gylen – edhe një herë për sektariz …

Tashmë është komentuar gjerësisht kërkesa e Presidentit Erdogan që qeveria e Shqipërisë të ndërmarë hapa për të mbyllur e pezulluar aktivitetet e Lëvizjes Gulen në Shqipëri, aktivitete që përfshijnë një sërë shkollash në mbarë vendin. Mbi të gjitha, është e njohur se pjesa më e madhe e kryesisë së KMSH-së është e lidhur apo ka marë inspirim nga mësimet e hoxhë Fetullah Gulen. Presidenti Erdogan shkoi më tej në etiketimin e kësaj lëvizjeje si lëvizje terroriste.

Lexuesit e rregullt të kësaj faqeje e dinë se këtu i është dedikuar mjaft vëmendje veprimtarisë së lëvizjes Gylen në Shqipëri, sidomos në krye të KMSH – së, e jemi përpjekur të hapim një debat rreth problemeve komunitare në lidhje me lëvizjen Gylen, së paku qysh kater vjet më parë (trajtime të tjera mund të lexohen këtu). Vështirë pra të na marë kush për mbështetës të lëvizjes Gylen.

Qysh nga bërja publike e konfliktit midis Gylen dhe Erdogan, kemi shkruar se konflikti i tyre nuk duhet të transportohet në Shqipëri:

Por ajo që vërehet midis muslimanëve është tifozëria për njërën palë apo për tjetrën, që kthehet më pas në inkriminime toksike midis vetë tifozëve.

Ky transportim artificial dhe i padobishëm i përplasjeve brenda llojit në Turqi kthehet në konflikt midis muslimanëve në Shqipëri, Maqedoni apo Kosovë. A thua nuk kanë mjaft telashe bashkësitë muslimane në këto treva, e vendosin të marin hua ca të tjera nga Turqia.

Përplasja në Turqi është reflektim i historisë së vonët dhe politikave të Turqisë, e për rjedhojë larg aftësisë tonë të mirëfilltë qoftë për ta kuptuar apo për të luajtur ndonjë rol të dobishëm në të. Hoxha i nderuar Gylen dhe politikani i sukseshëm Erdogan nuk na pyetën ne as kur krijuan partneritet me njëri-tjetrin, e as kur i shpallën luftë njëri-tjetrit, e as kishin pse të na pyesnin.

Për rjedhojë, nëse nuk bëjmë dot gjë në shuarjen e këtij konflikti – e as nuk kemi fare se çfarë të bëjmë – le të lutemi që të dyja palëve Zoti tu japë urtësi e maturi, e t’i udhëzojë drejt rrugës së mirëkuptimit e paqtimit vëllazëror.

Në të njëjtën kohë, le të heqim dorë nga krijimi artificial si dhe tejet i dëmshëm i konflikteve brenda nesh.

E megjithatë, ky konflikt nga Turqia u soll në qendrën e vëmendjes publike shqiptare nga veti Presidenti Erdogan dhe kjo ishte një prurje negative që nuk i shërben muslimanëve në Shqipëri.

Projektet më së shumti të sukseshme në arsim të lëvizjes Gylen në Shqipëri janë ndërkaq projekte që i kanë shërbyer të gjithë shoqërisë shqiptare, përtej sinoreve të bashkësisë muslimane. Ata muslimanë shqiptarë që kanë gjetur inspirim në idetë e hoxhës Fetullah Gylen janë mirëfilli pjesë e bashkësisë tonë fetare, ashtu si ata që kanë gjetur inspirim në mësimet e Sheh Albanit, apo kujtdo qoftë. Ata që mbështesin sulmet kundra gylenistëve në Shqipëri ushqejnë të njëjtën frymë sektarizmi dhe fragmentarizimi brenda bashkësisë për të cilën kemi kritikuar me vite levizjen Gylen apo dhe të tjerë dhe t’i konstribuosh një tendence që e pranon si negative është vetë-shkatërruese. Përgjigja ndaj sfidave tona nuk është më shumë fragmentarizim e sektarizëm por më shumë gjerësi e përqafim i ideve të të tjerëve, më shumë mirënjohje për përpjekjet e sivëllezërve të tu në përpjekjet për të emancipuar bashkësinë drejt respektit dhe vlerësimit për diversitetin brenda nesh.

Gylenistët mund të kenë si shumë lëvizje të metat e tyre por akuza për terrorizëm është një shaka e zezë. Në këtë vend, gylenistët nuk i njohim për terrorizëm, por për ndërtues shkollash.

Presidenti Erdogan ka inspiruar prej vitesh pasues në vendin e vet e simpatizues edhe jashtë, përfshi në Shqipëri. Duke i uruar të gjitha të mirat popullit turk, një popull me të cilin në mënyrë të natyrshme muslimanët shqiptarë ndjejn një afinitet ekskluziv fetar e kulturor, jemi njëkohësisht kundra mbartjes së konflikteve politike turke në vendin tonë, e për më tepër kur këto konflikte kërkojnë të mbjellin konflikt brenda bashkësisë tonë. Këto tendenca duhen rrefuzuar qartazi.

Aderuesit e lëvizjes Gylen, edhe një herë kanë shancin të reflektojnë mbi të ligat e grupizmit, sektarizmit e fragmentarizimit e t’i kontribuojnë një fryme gjithë-përfshirëse në jetën e institucioneve tona fetare. Muslimanët shqiptarë të të gjitha tendencave duhen të ndihen të investuar në mbarëvajtjen e këtyre institucioneve në mënyrë që askush që vjen të na flaës për zëvendësimin e tyre të mos gjejë mbështetës. Ne duam të ngremë projekte të tjera të dobishme, institucione të reja komunitare dhe arsimore – e do ishim mirënjohës ndaj mbështetjes turke – por jo mbi rrënojat e atyre që ndërkaq janë ngritur.